නිවාඩු නැතිවුන නිවාඩුව.

ඔන්න සෑහෙන්න කාලෙකට පස්සේ ලියන්න කියලයි සූදානම.....  ගිය මාසේ මම ලංකාවට ගියා. ඉතින් ලංකාවට ගියහම හුස්ම ගන්නවත් වෙලාවක් නෑනේ... අනිත් එක ගියේ සති 2කට....  බ්ලොග් එක ලියනවා තියා ජාලෙට එබුනෙත් එහෙ මෙහෙ දුවන ගමන්... ලංකාවෙන් ආපු ගමන් පෝස්ට් එකක් දාන්නම් කියලා හිතාගෙන හිටියත් ඇවිල්ලා බලද්දි මගේ කොම්පීතරේ ලෙඩ වෙලා....  ඕවා මේවා අස්සේ අද තමයි තිබ්බ ප්‍රශ්න විසඳගෙන ලියන්න සෙට් වෙන්නේ.....

මම ලංකාවට ගියේ මාස 9ට පස්සේ. යනවා කියලා හරියට තීරණය කරගෙනත් නෙවෙයි හිටියේ. ඒත් හදිස්සියේම වගේ යැවුනා. ඒ ගැන විස්තර පස්සේ පෝස්ට් එකක දාන්නම්. මේ පාර හදිස්සියේ ගිය නිසාත්, වැඩිය නිවාඩු නැති නිසාත් මගේ යාළු මිත්‍රයන්ට නොකියා හොරෙන්ම තමයි ගියේ. කොහොම ගියත් කස්ටියට ආරංචි වෙනවා. ඊට පස්සේ බැනුම් එහෙමත් අහගත්තා. මොනවා කරන්නද? කාලය සීමිත නිසයි එහෙම කරේ. එහෙම නැතුව යාළු මිත්‍රකම් අමතක කරලා නෙවෙයි. අනික මම නිවාඩුවට ආවට යාළුවන්ට නිවාඩු නෑනේ. ඒ නිසා ඒ අයටත් මාව මුණගැහෙන්න අමාරුයි. සමාවෙන්න ඕනේ කස්ටිය නොකියම ඇවිත්, නොකියම ගියාට. ඒ හිටපු දවස් 15 ගෙවුනේ හරියට දවස් දෙකක් වගේ. නිවාඩුවට ගියාට මොකද කිසිම නිවාඩුවක් නම් තිබුනේ නෑ. නිවාඩු ගත්ත නම් ගොඩක් දේවල් මඟ ඇරෙනවා. මාස ගාණකින් ගිය නිසාද මන්ද ලොකු වෙනසක් නම් දැනුනේ නෑ. හැබැයි මඟ තොට එහෙ මෙහෙ යද්දි ලංකාවට එන විදේශීය සංචාරකයෝ ප්‍රමාණය නම් ගොඩක් වැඩිවෙලා කියලා හිතුනා. බොරු කියන්නේ මොකටද ආසියාවේ ආශ්චර්යය නම් දැක්කේ නෑ ඕං... කවදා දකින්න වෙයිද දන්නෙ නෑ ඒක නම්.

මම ලංකාවට එනකම් මඟ බලාගෙන හිටපු අපේ කසුන් අයියගෙ පොඩි උන් ටිකට හැම පාරම වගේ මේ පාරත් බලාගෙන හිටියේ මාත් එක්ක කොහේ හරි රවුමක් ගහන්න. පොඩි උන්ට ඉතින් ඔය ස්වාභාවික සෞන්දර්යය, පෞරාණික නටබුන්, ඓතිහාසික සිද්ධස්ථාන බලන්න නෙවෙයිනෙ ඕනේ. උන්ට ඕනේ කොහේ හරි ගිහින් ඇති වෙනකම් දඟලන්න. ඒ නිසා සෙට් එකත් එක්ක ගියා පේරාදෙණිය උද්‍යානයට. ( අවුලෙන් වගෙ බලන්න දෙයක් නෑ. පොඩි උන් එක්ක යන්න පුලුවන් තත්වයක් තිබ්බා ) ලංකාවට ගියත් හරි විශේෂයෙන් කොහෙ හරි ගියා කියලා  ගියේ ඔය පොඩිඋන් එක්ක ගිය ගමන විතරයි. ඔය පල්ලෙහා ඉන්නේ කස්ටිය තමයි.

ඔය ගමනෙන් පටන් ගත්ත පටන් ගැනිල්ල ලංකාවෙන් එන්නේ හෙටයි කියන කම් දිව්වා. ඊළඟට විශේෂ වැඩකට තිබ්බේ මගේ බොහෝම හිතවත් මිත්‍රයෙක්, අසල් වැසියෙක් වන තාරක අයියගේ මඟුල. ඒකත් රස ආකරයක්.අනේ ඌ  පැණි හඳේ යන අතර මඟ කස්ටිය උගේ ඇඳුම් මල්ල උස්සලා ගිනිවිජ්ජුම්බරයයි එතන. අනික මනමාලිව කැන්දගෙන එන දවසෙත් කස්ටිය ඌට වද දීලා. ඒවා ගැන විස්තර වෙනම පෝස්ට් එකක ලියන්න ඕනේ.
ආපු දවසට පහුවදාම අපේ ඕනේ අයියා නොහොත් ඇන්ඩයියාට දන්වලා යැව්වා. කොහොම කොහොම හරි බ්ලොග් යාලුවොත් කීප දෙනෙක් සෙට්වුනා. ඇන්ඩයියලගේ ගෙදර තමයි සෙට්වුනේ. ඒකත් බොහොම වැදගත් ඉවෙන්ට් එකක්. බ්ලොග් වලින් හම්බවෙලා දුක සැප බෙදාගත්ත කස්ටිය සයිබර් අවකාශයෙන් එලියේ ඇත්තටම දැකලා හම්බවෙලා කතා කරන්න ලැබුන එක ගැන නම් අප්‍රමාණ සංතෝෂයි... ඇන්ඩයියට බොහොමත්ම ස්තූතියි ඒ වගේ අවස්ථාවක් සැලසීම සම්බන්ධයෙන්.  අපේ මේ සුහද හමුව ගැනත් වෙනම පොස්ට් එකක් ලියන්න ඕනේ. කොහොමහරි ඔය නිසා පහුගිය මාසෙම මුකුත් ලියාගන්න බැරිවුනා. මේ ලිවේ නම් පෝස්ට් එකක්ම නෙවෙයි. පහුගිය කාලේ බ්ලොග් එක පැත්තට එන්න බැරි වුන එකට නිදහසට කරුණු. කොම්පීතරෙත් ගොඩ නිසා ගොඩයා නැවතත් කරලියට....