සාර්ථකව පාසලෙන් පැන තව නූලෙන් ගස් යෑම

නිවාඩු ගිය කතාම ලියලා මටම එපා වෙලා. මතක් වුනා ස්කෝලේ කාලේ සිද්ධියක්. මේක මතක් වුනේ පිණිබිඳු ලියපු පන්ති පිටින් පන්ති කට් කිරීම සහ ක්සැන්ඩරයාගේ පොස්ට් එක නිසා. ඔය පෝස්ට් දෙක නිසා මාත් ස්කෝලේ කාලෙට දීවා තප්පරෙට 120 වේගෙට. මතක් උන කතා රෝලම එක පාර දිග අරින්න අමාරුයි. පොඩ්ඩක් කොටයි කියලා හිතෙන එකක් ලියන්නයි තනන්නේ....

මම එතකොට 10 වසරේ. දෙයියනේ කියලා දිස් කලිසමට බැහපු කාලේ. ඒ කාලේ ඉතින් හෙනම උණ. දිස් කලිසම් අඳින අයියලානේ. ඔය ස්කෝලෙන් පනින උණ, ගැන්සි බහින උණ, බඩු බහින උණ, පොර වෙන උණ වගේ රටේ නැති උණ ජාති හැදෙනවා. එක එකාට එක එක ජාතියේ උණ. මම අර විහිළු සහ ගුටි කෑම සීන් එකෙත් කිවනෙ ඔය උණ ජාති ගැන නම්. ඔන්න ඔය කාලේ දවසක මටයි සිම්බටයි ( උගෙ නම සියඹලාපිටිය කෙටියෙන් සිම්බා ) හිතුණා දවසක් කලින් ගෙදර යන්න ඕනේ කියලා.  හාෆ් ඩේ දාන්න තියනවා ක්‍රම දෙක තුනක්. ඒ කිවේ පනින්න තියනවා පාරවල් දෙක තුනක්ම. එවා ඉතින් පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට ලැබෙන දායද වගේ තමයි. එදා අපි දෙන්නා තෝර ගත්තෙ දෙවනි පිට්ටනිය හරහා යන රූට් එක. අපේ ස්කොලෙට පිට්ටනි දෙකක් තිබ්බා. එක පිට්ටනියක් ස්කොලේ ඇතුලෙම තිබ්බා. අනික ස්කෝලෙට අල්ලපු වත්ත වගේ පැත්තකට වෙන්න තිබ්බේ. ඒකට තමයි දෙවනි පිට්ටනිය කියන්නේ. ඒකට එහා පැත්තෙ තමයි ශාන්ත ආනා විද්‍යාලයේ පිට්ටනිය. ඔය දෙවනි පිට්ටනිය දිගේ ශේප් එකේ ආවහම මොකෙක්ටවත් මාට්ටු වුනේ නැත්නම්  කොළඹ කුරුණෑගල පාරට පැනගන්න පුළුවන්.

අපි ඒ වෙද්දි පනින්නේ පුරුදු වෙන්න නෙවෙයි.  ඉතින් පුරුදු කාරයෝ දෙන්නා බෑග් මලු දෙකත් උස්සගෙන ෆුල්ම සර්ච් එකක් දාගෙන පිට්ටනිය පැත්තට කිට්ටු කරා. මොනවා උනත් බොක්කේ බිත්තර තම්බ තම්බ තමයි අපි පිට්ටනිය කෙලවරට වෙනකම් ආවේ. යාන්තම් තාප්පෙන් පැනගත්තට පස්සේ පොඩ්ඩක් වෙන්න ලේ ටිකක් ඉනුවා. ඒත් හිටපු ගමන් ටවුන් එකටත් එක එක හෙනුහුරො පාත් වෙනවා. අපි දෙන්නා ගෙදර යන්න බස් එක ගන්න හිතාගෙන ආවා ටවුන් එක පැත්තට. ඔන්න ඒ අස්සේ සිම්බට මතක් වුනා උගේ තැපැල් හැඳුනුම්පත හදන්න දුන්නට ඒක ගත්තෙ නෑ කියලා. ඉතින් ඔන්න මනුස්සයට ඕනේවුනා ඒකත් යනගමන් අරගෙන යන්න. දෙන්නම ගියා තැපැල් කන්තෝරුවට.

අපේ තැපැල් සේවය පට්ටම කාර්යක්ශමයිනේ. ගොඩවෙන්නත් කලින් වැඩේ ගොඩනේ. ඉතින් අපි දෙන්නත් ඉන්නවා තැපගෙන එතනට වෙලා. ඔහොම විනාඩි 5ක් 10ක් ඉන්න කොට ආවේ නැතැයි පපන්. පපන් කියන්නේ අපේ ස්කෝලේ ගුරුවරයෙක්. ඒ කාලේ අංශප්‍රධානිද කොහෙද? මේ ළඟදිනම් උප විදුහල්පති වෙලා කියලා ආරංචියක් ආවා. කොහොමහරි ඔය මනුස්සයටත් ඕනේ නැති කජු පුහුලමක් නෑ. පන්තියක් ලඟින් පොර යද්දි සද්දයක් ඇහුනත් පොඩි උන්ගේ පන්තියක් නම් සද්දේ දාලා යන්නේ. ඒ ලෙවෙල් ක්ලාස් වලට වැඩිය පාර්ට් දාන්නේ නෑ. ඒත් අපි ඒ ලෙවෙල් කරන්න හිතලවත් නෑනේ. පොරට මාට්ටු උනා කියන්නේ අනිවා මිනිහගෙම වාහනයෙන් ෆී ට්‍රාන්ස්පොර්ට් ස්කෝලෙටම. ඉර හඳ වගේ ඒක සුවර්. අනික බැජ් එකත් සාක්කුවටම තියලා මහගෙනනේ. මූණ ඇඳුරුවේ නැතත් බඩුම තමයි. කල්පනා කර කර ඉන්න තරම් වෙලාවක් නැති බව තේරුනා අපි දෙන්නටම. දීවා කඩාගෙන බිඳගෙන තැපැල් කන්තොරුව ඇතුලට.

ඇතුලේ ලියුම් මලු ගොඩවල්, ඒ අස්සේ වැඩකොරන ජනතාවගේ මේස පුටු ඔය ඔක්කොම අස්සේ අපි දෙන්නා දුවලා නැවතුනේ කන්තොරුව අස්සෙම. ඉන්නෙ කොහෙද කියලාවත් නිච්චියක් නෑ. අනික හොඳටම සුවර් ඒ කලාපයට පිටස්තරයන් ඇතුල් කොරගන්නේ නෑ කියලා. ඒ වගේද පපන්ට මාට්ටු වුනොත් කන්න වෙන කෑම. පපන් ගියාද කියලා රබර් ඇහැ දාලා බල බල පොඩ්ඩක් හති අරිද්දි ආවේ නැතෑ පියන් මහතැන් කෙනෙක්. ඔය කන්තෝරුව වල ලොකුම පුටුවේ ඉන්නේ පියන්ලනේ. ආපු ගමන් දැම්මා සද්දයක්

 " ඔය ළමයි මොකද මේක ඇතුලේ කරන්නේ ???  මේක ඇතුලට එන්න බෑ පිට අයට? කාගෙන් අහලද ආවේ?"

කල්පනා කර කර ඉන්න වෙලාවක් නෑ. මම කටට ආව උත්තරෙ කියලා දැම්මා.

" මගේ චුටි මාමා වැඩ කරන්නේ මෙහේ. එයාව අපේ ස්කෝලේ පොඩි උවමනාවකට එක්ක යන්නයි ආවේ. කාටද මන්දා කියලා එන්නම් කියලා අපිට මෙතන ඉන්න කීවා."
 කියලා ගොත නොගහා ආපු ගැම්මටම මම කීවා.

" කව්ද චූටි මාමා? නම මොකක්ද? "  ඔන්න ඇහුවා ප්‍රශ්නයක්. දැන් දීපන්කෝ උත්තර.

 " අනේ අන්කල් නම නම් මට ගානක් නෑ. පොඩි කාලේ ඉඳලම චූටි මාමා කියනවා මිසක් නම මතක නෑ. දැන් එයි හැබැයි. මෙතන ඉන්න එක ප්‍රශ්නයක් නම් අපි එලියට යන්නම්." කිවා.

 " හ්ම්ම්.... අනේ මන්දා ... එලියට යන්න ඕනේ නෑ එහෙනම්. ඔය ඔතන තියන පුටු දෙකෙන් වාඩි වෙලා ඉන්නවලා, මෙතන හිටගෙන හිටියහම කරදරයි." කියලා ඔරවගෙන පොර මාරුවුනා.

අපි දෙන්නත් ගැහි ගැහි වාඩි වෙලා පපන් යනකම්ම හිටියා. කොහොමත් එලියට ගියොත් පපන්ගෙන් පෝරියල්. ඇතුලේ ඉඳලා මාට්ටු උනත් පෝරියල්. ඒත් ඇතුලේ හිටියොත් මොනවාහරි ශේප් එකක් දාගන්න පුලුවන්නේ.අපි දෙන්නටම පුදුමයි අපි දුවන් එද්දි කාටවත් මීටර් නොවුනු එක. කොහොමහරි පපන් විනාඩි 20කට වඩා එතන මොකක්දෝ උලව්වක් කරා.  අපි දෙන්නට ඌත් එක්ක බුදුම මල. දැන් යයි කිය කිය හොරෙන් බල බල හිටියා. හොරෙන් බලන්නත් බයයි. අර පියන් ලොක්කා දැක්කොත් ආයෙත් ඇවිල්ලා පුරස්ස්න කොරනවනේ. කොහොම කොහොම හරි පපන් ගිය ගමන් අපි දෙන්නා බැස්සා පාරට  තත්පර දෙකෙන් තුනෙන් දෙන්නම වාශ්ප වුනා. ආයෙත් අරූගේ තැ.හැඳුනුම්පත ගන්න ගියානම් අර පියන් ලොක්කට මාට්ටු වෙලා චාටර් කන්න වෙනවනේ. සිම්බා ඒක ගත්ත සති 2කට 3කට පස්සෙ ගිහින් මයේ හිතේ.ඉස්කෝලෙන් පැන්න නම් ටවුන් එකේ නොඉඳ කොහෙට හරි මාරු වෙන්නේ නැතිව පණ්ඩිත වැඩ කොරන්න ගියහම ඔහොම වෙනවා කාට කාටත්...........