රට රස්සා

සැහෙන කාලෙකින් මුකුත්ම ලිවේ නැති නිසා බ්ලොග් එකත් පාලුවටම ගිහින්. පොඩ්ඩක් මකුළු දැල් එහෙම කඩලා පොස්ට් එකක් දාන්න හිතුනා. ඇත්තටම නොලියා ඉන්නේ ලියන්න කරුණු නැතිවටත් වඩා වෙලාව අඩු නිසා. එහෙම නැතුව දවස ගානේ අපේ ජීවිතේට එකතු වෙන අත්දැකීම් එක්ක ලියන්න දෙයක් හොයාගන්න බැරි වෙන්නේ කොහොමද ?  හරි වටේ යන එක නවත්තලා අදාල මාතෘකාවට එමුකො. රට රස්සා. මමත් කරන්නේ රට රස්සාවක් සහ අපේ රටේ දේශපාලුවන්ට පිං සිද්ධ වෙන්න ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයත් දවසින් දවස සක්තිමත් වෙන නිසා  මගේ යාලුවන්ගෙන් රට රස්සා ගැන විමසීම දැන් ටික කාලෙක ඉඳන් ඉහල ගිහින් තියනවා. ඒ නිසයි අද ඒ ගැන පොඩ්ඩක් ලියන්න හිතුවේ.....

මම උසස් පෙළ කරන කාලේ මමත් මගේ යාලුවොත් හිතුවේ කොහොම හරි ලංකාව ඇතුලේ රුපියල් හැටදාහක හැත්තෑ දාහක විතර වැටුපක් තියන රැකියාවක් හොයාගන්න ඕනේ කියලා. මොකද ඒ කාලේ හැටියට අපිට තේරුනා ඒ මුදලින් හොඳට කාලා බීලා වාහනයක් එහෙම පාවිච්චි කරගෙන උජාරුවට ඉන්න පුළුවන් කියන එක. අනික අපි හැමෝම හීන බලන්නේ පිළිවෙලකට ඉන්නනෙ. ( කාටවත් ලොකුකම් දාන්න නෙවෙයි. ඒත් ඕනෙම එකක් ආසයිනේ තමන්ට කියලා ගෙයක් දොරක්, වාහනයක් තියාගෙන ලස්සනට ඉන්න. ) හැබැයි වාසනාවටද අවාසනාවටද මන්ද මට නිදහස් අධ්‍යාපනයේ දොර උසස් පෙලින් පස්සේ වැහුනා. ඊට පස්සේ ඉතින් රටින් පිටවෙලා උසස් අධ්‍යාපනය හොයාගෙන ආපු පාර තමයි තාමත් මෙහෙට වෙලා ඉන්නේ. විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනයේ දොරගුළු මට විවෘත නොවුන එක ගැන ඒ දවස් වල මම දුක් වුනත් ආපහු හැරිලා බලනකොට හිතෙනවා එහෙම වෙච්ච එකත් හොඳයි කියලා. ඒකයි වාසනාවාටද අවාසනාවටද දන්නේ නෑ කියලා කිවේ. කොහොම හරි මම මෙහෙ ඉගෙන ගෙන රස්සාවක් හොයාගෙන පිළිවෙල වෙනවත් එක්කම ලංකාවේ ඉගෙන ගත්ත මගේ සඟයෝ ටිකත් රස්සාවල් හොයාගෙන ජිවිතේ දුවන අදියරට ආවා. රස්සාවක් හොයාගෙන සමාජයට එනවා කියන්නේ අපි ඔහේ දුවනවා කියන එකයි. මේ රේස් එක මොකක්ද කියලවත් නොදැන අපි දුවනවා. හැබැයි නවතින්න නම් බෑ. එහෙම උනොත් බඩගින්නේ මැරෙන්නේ නිකම්ම නෙවෙයි අපිව යට කරන් දුවන සමාජයට පෑගිලා. හැබැයි දුවලා අනිත් පැත්ත හැරිලා බැලුවහම අපිට ඉතුරු වෙන්නේ හති විතරයි. ඒ විතරක් නෙවෙයි ඒ වෙද්දී අපිට ජීවිතෙත් මඟ ඇරිලා. අපි ජිවිතේ විඳලත් නෑ.

කොහොම හරි කාලයාගේ පිහිටෙන් මමත් මගේ සමවයස් යාලුවොත් මේ රේස් එකට එකතු උනා. මුල් අවුරුද්ද හැමෝම තමන්ට ලැබුන රස්සාව බොහොම සතුටින් ආඩම්බරයෙන් කරා. නමුත් අවුරුද්ද දෙක වෙලා අත්දැකීම් වැඩිවෙනකොට ඔන්න මගේ යාළුවො එක්කෙනා දෙන්නා පිට රට රස්සා ගැන උනන්දු වෙන්න ගත්තා. මාව හොයාගෙන ඇවිත් විස්තර ඇහුවා. මමත් දන්නා විදිහට විස්තර දුන්නා. හැබැයි දැන් දැන් ඒ ඉල්ලීම් එන්න එන්නම වැඩිවෙනවා. ඒ වගේම මම ඉන්න රටේ වගේම අනිත් බහුතරයක් දියුණු රටවල් විදේශ ශ්‍රමිකයන්ට විවෘත කරලා තිබුන දොරවල් ටික ටික වහන්න පටන් අරගෙන තියෙන්නේ.  මම දැනට ජිවත් වෙන්නේ සිංගප්පුරුවේ. කාලයක් මෙහෙ උපාධියක් තියන කෙනෙකුට රස්සාවක් හොයාගැනීම සඳහා එන්න අවුරුද්දක රැදී සිටීමේ බලපත්‍රයක් නැත්නම් විසා ලබා දුන්නා. ඒ අවුරුද්දද ඇතුලත මෙහෙට ඇවිල්ලා රස්සාවක් හොයාගනිමේ පහසුකම තිබුනා. නමුත් දැන් ඒ සියලුම දේවල් අත්හිටුවලා තියෙන්නේ. හැබැයි ඊට පස්සෙත් මාසෙක සංචාරක විසා ලබාගෙන ආපු මිත්රයෙක්ට උදව් කරා රස්සාවක් හොයාගන්න. සැහෙන දුක් විඳලා මාසෙන් බැරිව ආයෙත් ලංකාවට ගිහින් ඇවිත් රස්සාවක් හොයාගත්තා. හැබැයි සැහෙන මහන්සි වෙලා.  දැනටත් මගේ යාළුවො ගොඩ දෙනක් විස්තර අහනකොට මම කියන්නේ " මෙහෙ තත්වය හොඳ නෑ. ඉතින් ඇවිල්ලා මාසයක් ඉන්න ලක්ෂයක් දෙකක් වියදම් කරලා රස්සාවක් නැති උනොත් මොකද කරන්නේ ??" කියන එකයි. ඒත් සමහරු හිතනවා ඇති මම ඉරිසියාවට එහෙම කියනවා ඇති කියලා. කෙනෙක් වෙන රටක ඉන්න කෙනෙක්ගෙන් විස්තර අහන්නේ ඒ රටේ ඇත්ත තත්වය දැන ගන්න. ඉතින් ඒ ගැන නිවැරදි විස්තරයක් නොදී බොරුවට වරෙන් කියන්නේ කොහොමද ? එහෙම කියලා ලංකාවේ රස්සාව දාලා ඇවිල්ලා මෙහෙ රස්සාවක් නැති උනොත් මොකද කරන්නේ ?

ලංකාවේ බොහොම බුද්ධිමත් දේශපාලුවන්ට ස්තුති වෙන්න මිනිස්සුන්ට ජිවත් වෙන්න එන්න එන්නම අමාරු වෙනවා. හැට හැත්තෑ  දාහක් නෙවෙයි ලක්ෂයක් ගත්තත් කොල්ලෙක්ට තමන්ගේ කියල ගෙයක් හදන්න, වහනයක් ගන්න ගොඩක් අමාරුයි. ඉතින් ඒ නිසා ගොඩ දෙනෙක් රට රස්සා ගැන හීන මවනවා. ඒ නිසාම ලංකාවේ ඉන්නා විදේශ රැකියා නියෝජිතයෝ ගොඩ දෙනක් තමන්ගේ හොද්ද බොර කරගන්නවා. විශේෂයෙන් ගොඩක් කම්කරු රැකියා සඳහා යන පිරිසට කියන්න තියෙන්නේ පිට රට ගිහින් හම්බවෙන සොච්චමට වඩා ඒ ප්‍රමාණයටම ලංකාවේ වැඩ කරනවා නම් ඒ මුදලටත් වඩා මුදලක් හොයාගන්න පුළුවන් කියලයි. ලොකු ගානක් හොයන්න පුළුවන් කම්කරු රැකියා තියනවා. හැබැයි රැකියා අවස්ථා ටිකයි. ඔය ගොඩක් විදේශ රැකියා නියෝජිතයෝ ළඟ තියෙන්නේ එහෙම රැකියා නෙවෙයි. ඒ අය කරන්නේ වහල් වෙළදාම. අනික කම්කරු රැකියාවලට කියලා සමහරු සිංගප්පුරුවට එක්කගෙන ඇවිල්ලා අතරමං කරනවා. හේතුව ලාංකිකයන්ට සිංගප්පුරුවට ඇතුල් වෙන්න අවසර ගුවන් තොටුපලින් ලබාගන්න පුළුවන්. වලංගු ගමන් බලපත්‍රයක් තිබ්බා නම් ගුවන් ටිකට් පත ප්‍රමාණවත් සිංගප්පුරුවට එන්න.  ඉතින් එහෙම එක්කන් ඇවිල්ලා ඔහේ අතරමං කරලා යන තරුණයොත් මෙහෙ ඉන්නවා. නීති විරෝධිව රැඳී ඉඳලා රැකියා කරන අයත් ඉන්නවා. හැබැයි මේ අය විඳින දුක් කම්කටොලු නම් එමටයි. මොකද අනවසරයෙන් ඉන්න නිසා කවුරු හරි කියන දෙයක් අහගෙන ඉන්න වෙනවා. සමහර වෙලාවට 6 දෙනෙක් ඉන්න පුළුවන් ගෙදරක මේ වගේ අය 30ක් විතර ඉන්නවා. මේ ඉතින් මම දන්නා සහ දැකලා තියන දේවල් ටිකක්. 

මේ ටික කියන්න හිතුනේ රටේ ආර්ථිකය දිනෙන් දින මිය යාම නිසා රටින් පිටවෙන්න  වැර දරන තරුණ පරම්පරාවේ ඒ සඳහා ඕනෙම අභියෝගයක් භාර ගන්න සුදානමින් දුරදිග නොබලා වැඩ කරන පිරිසක් අනිවාර්යයෙන් ඉන්නවා කියලා දන්න නිසා.  රටේ තියන තත්වයත් එක්ක ජිවිත් වෙන්න ඔට්ටු අල්ලද්දී ඒ තරගේ දිනන්න වෙන රටකට යන එකේ ගැටළුවක් නෑ. හැබැයි කවදාවත් ජිවිතේ එක්ක ඔට්ටු අල්ලන්න එපා. මොකද තමන්ගේ ජිවිතේ උගසට තියලා රටකට පය ගැහුවා වගේ නෙවෙයි ඊට පස්සේ එන ප්‍රශ්න වලදී ලංකාවේ වගේ වචනයකින්වත් උදව් කරන්න කිසිම කෙනෙක් නෑ. දැන් නම් එහෙම උදව් ලංකාවෙ ජිවත් වෙන පිරිසගෙන් ලැබෙන්නෙත් අඩුවෙන් මං හිතන්නේ. අඩුම ගානේ මෙහෙම කියන මම උනත් කෙනෙක් නීති විරෝධිව සංක්‍රමණය වෙලා මොකක් හරි උදව්වක් ඉල්ලුවොත් බෑ කියනවා. ඒ තියා නිත්‍යානුකුලව ඉඳලා ප්‍රශ්නයක් ඇති කරගත්තත් උදව් කිරීමේ අවස්තාව හරිම අඩුයි. එකක් අපිත් ඉන්නේ අනුන්ගේ රටක වීම, අනිත් එක ලංකාවේ මිනිස්සුන්ට උදව් කරන්නට ගිහින් අපි අමාරුවේ වැටෙන්නට ගිය අවස්ථා වලින් ඉගෙන ගත්ත පාඩම්. 
 කොහොම උනත් අන්තිමට කියන්න තියෙන්නේ අපේ රටේ වගේම ගොඩක් රටවල ආර්ථික තත්වය හොඳ නැති නිසා ඒ රටවල් වල පුරවැසියන්ට අවස්තාව ලබාදීමේ අරමුණින් ඒ ඒ රටවල් විදේශිකයන් සඳහා රැකියා අවස්ථා වසා දමන නිසා එන්න එන්නම විදේශ රැකියා අවස්ථා අඩු වෙනවා.. ඉතින් විදේශ රැකියා හීනය දකින හැමෝටම කියන්න තියෙන්නේ රටකට යම් ක්‍රමයකින් ඇතුළු වී රැකියාවක් සොයා ගැනීමේ අරමුණක් හෝ රැකියා අවස්තාවක් ලැබී රටකට යාමේ අරමුණක් ඇති නම්  ඒ පිළිබඳව හරියටම තොරතුරු දැනගෙන නොරටකට පය ගහන්න කියලයි. විශේෂයෙන් නීතියට පිටින් වෙනත් රටකට ඇතුල් වෙන්න උත්සහ කිරීමේදී මුණ දෙන්න වෙන දුක් කරදර වලදී ඔබ පිළිබඳව කිසිම වගකීමක් ඔබට හැර වෙනත් කාටවත් නෑ. අනිත් එක ඔබේ මිත්‍රයෙක් වෙන රටක සේවය කරා කියලා ඒ කෙනාට ලංකාවේ ඉන්නා කෙනෙක්ට රැකියාවක් සොයාදීමට ඇති ඉඩ ප්‍රස්තාව බොහොම අඩුයි. හේතුව ඒ පුද්ගලයත් සේවය කරන්නේ තමන්ට අයිති නොවන සමාගම නිසා තමන් අයිති නොවන රටක වීම සහ " මචං ඔහෙන් රස්සාවක් හොයලා දීපන්කො" කියලා කියනවා තරම් ඒ වැඩේ සරල වැඩක් නොවන නිසා. එසේ ඇසීමෙන් සිද්ධ වෙන්නේ රට සිටින මිතුරා අසරණ වීම සහ නිරුත්තර වීමයි.

 ඒ කෙසේවෙතත් දැනටමත් මගේ යාලුවන්ගෙන් අඩකට වඩා ප්‍රමාණයක් රැකියා කරන්නේ ලංකාවෙන් පිට. ඒ අය අතර බහුතරය ලංකාවේ නිදහස් අධ්‍යාපනය පිහිටෙන් උපාධි ලබාගත් අය. මේ පිටට ගලා යන්නේ අපේ රටට වැඩ කරන්න තිබුන අපේ රටේ තරුණ ජවය. ඒත්  සම්පත් වලින් වැඩක් නොගන්න, ඒ සම්පත්වලට හරි හමන් තක්සේරුවක් නොදෙන රටකට සම්පත් තිබුනයි කියලා වැඩක් වෙයිද ?

රට රස්සා සොයා යන හැම දෙනාටම සුභ පතන අතර විදේශ ගත වී තම සේවය සැලසීමෙන් පසු සුරක්ෂිතව තමන්ගේ රටට ලඟා වීමට ලැබේවායි ප්‍රාර්ථනා කරනවා!!!!!