Sunday, February 27, 2011

ගොඩයාගේ උපන් දිනය

ඊයේ ගොඩයාගේ උපන් දිනේ. දැන් ඉතින් ගොඩයටත් වයසයි. වයසයි කීවට මහ ලොකු වයසක් නෑ. ඒත් තාමත් මට නම් හිත්තෙන්නේ අද ඊයේ ස්කෝලෙන් එලියට ආව අවුරුදු 18ක කොලු ගැටයෙක් කියලා. කොච්චර එහෙම හිතුනත් දැන් කාලේ ඉන්න අවුරුදු 18 කොල්ලෙක් එක්ක වචන 2ක් 3ක් කතා කලහම තේරුම් යනවා අපි වයසයි කියලා. මොකද උන් ඉන්නේ අඟහරු ලෝකේ දිහා අපි පෘතුවියේ හිටියට. එහෙම නැත්නම් මට වැරදිලා.  මම ඉන්නේ වෙන මොකක් හරි ලෝකෙක උන් ඉන්නේ පෘතුවියේ. වෙලාවකට නම් මට එහෙමත් හිතෙනවා. ඕවා ඉතින් ඔහොම තමයි. පරම්පරාවන් අතර ඉතින් පරතරයක් තියෙන්නත් ඕනෙනේ. වයස ගැන කතා කරලා වැඩක් නෑ. මොකද ඉතින් වයස කියන එක නවත්තන්න පුළුවන් දෙයක් නෙවෙයිනේ. 

මම මේ කියන්න හැදුවේ ඊයේ දවස ගැන. කොහොමත් මම ඉතින් උපන් දිනේ කියලා කවදාවත් ලොකුවට සමරපු මනුස්සයෙක් නෙවෙයි. බොහෝ වෙලාවට අම්මා කිරිබත් ටිකක් හදනවා බුද්ධ පූජාවට සහ හීල් දානයට. හවසට අම්මත් එක්ක ගිහින් බෝධි පූජාවක් තිබ්බා. අනිත් කාරණය ඉතින් වයසට යන්න යන්න පරලොව ගැනත් හිතන්න ඕනෙනේ. ඒත් දැන් ඉතින් මම ඉන්නේ ලංකාවෙත් නෙවෙයි, අම්මා ඉන්නේ මගේ ලඟත් නෙවෙයි. ඉතින් ඔය චාරිත්‍ර කරන්න බැරි උනත් තාමත් මම උපන්දිනේ දවසට පන්සලට නම් ගොඩවෙන්න අමතක කරන්නෙ නෑ. 

මේ පාර නම් උපන්දිනේටත් කලින් වැඩකරන තැන යාළුවන්ගෙන් උපන්දින තෑග්ගක් ලැබුනා. මෙහේ අය ඉතින් උපන් දිනේ සමරන්න පොඩ්ඩක් මහන්සි වෙනවනේ, ඒ නිසාම මගේ යාළුවෝ කීපදෙනෙක් මගේ උපන් දිනය වෙනුවෙන් හවස එකතු වුනා. ඒ විතරක් නෙවෙයි මම නැවතිලා ඉන්න ගෙදර පවුලේ අයත් එකතුවුනා මගේ උපන් දිනේ සමරන්න. ඇත්තම කියනවානම් ගොඩයාට ලොකු සතුටක් දැනුනා. තමන්ගේ රටෙන් තමන්ගේ මිනිස්සුන්ගෙන් ඈත්වෙලා ඉන්නකොට දැනෙන පාළුව තනිකම මැද්දේ මේ හිත මිත්‍රකම්, බැඳීම් හිතට ලොකු හයියක් දෙනවා.ඒ සමහර මිත්‍රයන් ලංකාවේ අයත් නොවෙයි. පිටරටක මනුස්සයො උනත් ඒ අයගේ මනුස්සකම, හිතවත්කම හදවත් වල පිරිලා තියන බවක් මට දැනුනා.එහෙම කීවේ උපන් දිනේ සමරන්න ආපු නිසා නෙවෙයි. පිටමිනිස්සු මැද්දේ තනිවෙච්ච මට බොහෝ උදව් උපකාර මේ අයගෙන් ලැබුන නිසා. ඒ වගේම තමයි ලංකාවේ යාළුවොත්. මොන ප්‍රශ්නේ උනත් කියන්න ඉන්නේ, උදව් ඉල්ලන්න ඉන්නේ ඒ අය. කෑවද? බිවද? කියලා හොයලා බලන්නේ, අසනීපයකට බෙහෙත් පෙත්තක් හරි හොයලා දෙන්නේ ඒ යාළුවෝ තමයි.ඒ හිතවත් කමට, සහෝදරකමට මගේ ස්තූතිය සහ කෘතඥතාවය.  

ඒ හැමදෙනා වගේම  මගේ උපන්දිනය දවසේ මූණු පොතෙන් හෝ කෙටි පණිවුඩයකින් සුභ පැතුමක් එකතු කරපු හැමෝටම මගේ ස්තූතිය. ඒ හැමදෙයක්ම තනියෙන් ජිවිතේ ගෙවන මට බොහොම වටිනවා. ලංකාවේ ඉන්න කාලේ එකට ජිවිතේ බෙදාගත්ත මගේ හිත මිත්‍රයන්ට තාම මාව අමතක නෑ කියලා දැනෙන එකත් ලොකු සතුටක්. හැමෝම ගෙවන්නේ බොහෝමත්ම කාර්යබහුල ජීවිතයක් බව මම හොඳාකාරව දන්නවා. ඒ වැඩ කන්දරාව මැද්දේ මාව අමතක නොවුන එකට බොහොම පිං.......   සුභ පැතුවේ නෑ කියන එකෙන් මාව අමතක වුනා කියලා මම හිතනවා නෙවෙයි. මම කියන්න උත්සහා කලේ මට ඒ ප්‍රාර්ථනයන් දැක්කහම සතුටක් දැනුනා සහ මම තනිවෙලා නෑ කියලා දැනුනා. එක ලොකු දෙයක් මට. ඒ නිසා මගේ උපන් දිනය දවසේ එකතු වුන මගේ හිත මිත්‍රයන්ටත්, මම වැඩ කරන තැන මගේ යාළුවන්ටත් සුභ පැතුම් එක් කල හැමදෙනාටමත් මගේ හෘදයාංගම ස්තූතිය පුදකරමි.........


ප.ලි   මේ පෝස්ට් එක පබ්ලිශ් කරන වෙලාව වෙද්දී නම් ගොඩයාගේ උපන්දිනය ඊයේ නෙවෙයි පෙරේදා වෙන්න ඕනේ.  මොකද මේක ලියන්න පටන්ගත්තේ ඊයේ, ඒත් ඉවරවුනේ අද. 

No comments:

Post a Comment